Kiedy w 2000 roku w Suwałkach tworzył się Międzynarodowy Festiwal Piosenki i Tańca „Muszelki Wigier”, byłem mocno zaangażowany w trzy festiwale dziecięce – w Koninie, Kielcach i Tarnobrzegu. Pracując w Naczelnej Redakcji Programów dla Dzieci i Młodzieży w Programie 1 TVP, obok autorskich programów muzycznych, przygotowywałem obszerne jak na tamte czasy, 50-minutowe relacje telewizyjne z festiwali dziecięcych. Zdecydowaliśmy się z ekipą programów „Tęczowy Music Box”, „Talent za Talent” i „5-10-15” pojechać również do Suwałk. Po krótkich felietonach filmowych z „Muszelek Wigier” podjęto decyzję o stałych rejestracjach telewizyjnych z wykorzystaniem wozu transmisyjnego TVP. Pierwsze relacje telewizyjne w latach 2010 i 2011 prowadzone przez Pawła Bukrewicza, wówczas prezentera „Teleexpressu”, i reżyserowane przez Mariana Pysznika, oglądane były na ogólnopolskiej antenie TVP1.

Początki współpracy były imponujące, początkowo na hali sportowej, potem na specjalnie budowanej scenie w miejskim parku. W roku 2012, specjalnie na potrzeby „Muszelek Wigier”, została wybudowana scena przy stadionie miejskim w Suwałkach. Już wtedy dyrektor festiwalu Bożena Kamińska sygnalizowała, że po raz ostatni festiwal odbywa się w plenerze. I rzeczywiście, w maju 2013 roku odbył się premierowy Koncert Galowy XIII Międzynarodowego Festiwalu Piosenki i Tańca „Muszelki Wigier” w pięknej, nowoczesnej sali Suwalskiego Ośrodka Kultury (SOK). Nareszcie instruktorzy i choreografowie mogli zaprezentować swoich podopiecznych nie bacząc na warunki atmosferyczne. Suwalski Ośrodek Kultury zapewnia znakomite warunki do organizacji festiwali, koncertów i podobnych widowisk. Duża Scena spełnia wymogi super kina i zawodowej sceny teatralnej, w której można wystawiać najbardziej wymagające spektakle.

Już w następnym roku scenografia „Muszelek” wzbogaciła się o najnowsze zdobycze techniki estradowej – kurtyny diodowe. Tło tylnej ściany sceny można było zmieniać w zależności od potrzeb występujących artystów, życzeń reżysera i jakości obrazu telewizyjnego. Uzupełnione o profesjonalne oświetlenie sceniczne Dużej Sceny SOK gwarantuje festiwalowej widowni oraz telewidzom wyjątkowe wrażenia. W 2014 roku relacje telewizyjne zostały przeniesione do tematycznego kanału TVP ABC. Powtórkowe emisje odbyły się w TV Polonia oraz Telewizji Regionalnej TVP Białystok.

Rok 2015 to kolejny skok do przodu. W ramach Gali Festiwalowej, obok koncertu laureatów, po raz pierwszy odbył się koncert tematyczny. Każdy uczestnik konkursu wokalnego i tanecznego mógł przygotować piosenkę (lub choreografię), do tekstu autorstwa zmarłego w 2014 roku Janusza Kondratowicza. Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, które objęło XV „Muszelki Wigier” patronatem, przygotowało okazjonalne dyplomy dla śpiewających laureatów festiwalu, a wdowa po Januszu Kondratowiczu, Anna Kondratowicz, ufundowała nagrodę w wysokości 4000 zł dla najlepszego solisty tego koncertu. Telewizja Polska wyemitowała trzy odcinki Koncertu Galowego, w tym 50-minutowy odcinek poświęcony Januszowi Kondratowiczowi.

Koncert tematyczny, poświęcony znanemu kompozytorowi, zmarłemu w 2010 roku Jarosławowi Kukulskiemu, mężowi Anny Jantar i ojcu Natalii Kukulskiej, odbędzie się również w przyszłym roku podczas XVI edycji „Muszelek Wigier”. Spodziewamy się także specjalnych gości z zagranicy. Dobra passa „Muszelek” nie trwałaby tak długo, gdyby nie działania głównej inicjatorki oraz dyrektora festiwalu, a obecnie również dyrektor Suwalskiego Ośrodka Kultury – Bożeny Kamińskiej. Festiwal bardzo aktywnie wspiera również Prezydent Miasta Suwałk Czesław Renkiewicz. Nad coraz lepszym poziomem wykonawców polskich i zagranicznych dba agencja „Eurofestiwale” kierowana przez Krystynę Piotrowską. Dzięki tej współpracy laureaci „Muszelek Wigier” mają możliwość zostać nominowani do udziału w międzynarodowych festiwalach odbywających się za granicą, m.in.: we Włoszech, w Bułgarii, Hiszpanii, Gruzji, Macedonii, Grecji, Niemczech oraz na Malcie, Łotwie i Wyspach Kanaryjskich.

Osobiście, pracując przy „Muszelkach” spełniam swoje kolejne marzenie – pomagając w promocji kolejnych młodych talentów, pokazując ich na antenie telewizyjnej, współpracuję jednocześnie z najlepszymi fachowcami w branży. W swoim czasie dołożyłem „swoją cegiełkę” do sukcesu takich talentów jak Marysia Sadowska, Patrycja Markowska, Alicja Bachleda-Curuś, Alicja Janosz, Zuzanna Madejska, Kasia Wilk i Agnieszka Kowalczyk. Ze szczególną sympatią będę wspominał prezenterów programu „5-10-15”: Weronikę Bochat, Dominikę Rydz oraz Kaspra Zborowskiego rodem z Suwałk, którego ojciec co sobota przywoził do TVP na Woronicza w Warszawie do programu, którego wówczas byłem producentem. Czekam cały czas na kolejne talenty. Liczę, że znajdę je na „Muszelkach Wigier”.

„Muszelki Wigier” – ta nazwa ma dla mnie wielorakie znaczenie. Muszelki „stare”, te wcześniejsze, istniejące „od zawsze” jako festiwale harcerskie – najpierw hufcowy (eliminacje), potem chorągwiany – w których wystawiałem swoich pierwszych wychowanków. To w ramach muszelkowego śpiewania moi uczniowie stawiali pierwsze kroki na scenie dawnego Urzędu Wojewódzkiego (obecnie PWSZ). Również ja – jako ich instruktor (teraz trener wokalny). To właśnie tutaj pierwsze swoje nagrody 25 lat temu zdobywały „Beciaki” – zarówno jako zespół wokalny, jak i jego członkowie jako soliści. Pierwsze Muszelki, w kształcie małej blaszki na drewienku czy monecie, do dzisiaj honorowo zdobią moje „półki chwały”. Z wielkim sentymentem wspominam laureata nagrody publiczności z 1995 roku – mojego syna Kaspra, który po wejściu na scenę i poprawieniu garderoby wygłosił słynne „Tata, już?”. Może dzięki temu występowi swoje życie złączył z muzyką. Teraz to on przywozi swoje uczennice na współczesne „Muszelki” i robi konkurencję ojcu (co ten przyjmuje z radością!).

Współczesne „Muszelki Wigier”. Przyszedł taki moment, gdy wspólnie z Bożeną Kamińską doszliśmy do wniosku, że można „wyskoczyć” ponad harcerską, regionalną formułę festiwalu. Rozszerzyliśmy go o kategorię taneczną o tańce i „umiędzynarodowiliśmy”. Dzięki naszym kontaktom, krajowym i zagranicznym, na scenie pojawili się uczestnicy z całego kraju i spoza Polski, a w jury zasiedli artyści z kraju i zagranicy. Konkurs wzbogacił się o warsztaty – wokalne i taneczne (co trwa do dzisiaj) i znakomitą oprawę scenograficzną. Poziom na scenie był i jest godny międzynarodowej formuły konkursu. Koncert galowy na hali OSiR-u przyciągał tłumy widzów i trwał często 3 godziny. Do prowadzenia udało się zaprosić m.in. Artura Orzecha, a do jury m.in. Czesława Majewskiego (śpiew) i Dariusza Lewandowskiego (taniec). Przez te lata w składzie jury zasiadało wiele znanych osobistości, których nie da się wymienić w tak krótkim tekście. Teraz, gdy pani Bożena jest dyrektorem Suwalskiego Ośrodka Kultury, festiwal zdobył nową rangę oraz możliwości organizacyjne i lokalowe.

W nowej formule festiwalu zdobycie każdego miejsca na podium, czy nawet wyróżnienia jest nie lada wydarzeniem. Tym bardziej cieszą corocznie zdobywane trofea. A najbardziej oczywiście te najwyższe – w 15-letniej historii festiwalu zdobyliśmy dwa Grand Prix – dla „Beciaków” w 2006 roku i Karoliny Słabińskiej w 2015. I sporo Muszelek za czołowe miejsca!

Ważnym momentem dla festiwalu było zaproszenie do pracy w jury mojego przyjaciela, Aleksandra Pałaca. To właśnie on, jako redaktor TVP, ściągnął na festiwal Telewizję Polską i teraz „Muszelkową” galę możemy oglądać w relacjach telewizyjnych.

I „Muszelki” pozaartystyczne. To możliwość spotkania ze wspaniałymi ludźmi, integracja międzynarodowa, wymiana doświadczeń. Nowe kontakty owocują kolejnymi wyjazdami, spotkaniami. Starzy znajomi, wzbogaceni o nowych i coraz to nowszych, tworzą klimat Festiwalu.

Z racji odległości i stereotypów, że „Suwałki to koniec świata”, wielu wykonawców jeszcze do nas nie dojechało. Ale wieść o wysokim poziomie, atmosferze festiwalu, a także pięknych okolicach, wspaniałym ośrodku kultury, w którym festiwal się odbywa, czy organizowanym na światowym poziomie koncercie galowym, przyciąga corocznie nowych wokalistów i tancerzy. W tym roku z radością powitamy po raz pierwszy uczestników z Bielawy – ośrodka, którego wokalistki na pewno wywiozą z Suwałk kilka „Muszelek”! Jestem przekonany, że podobnie jak inni, będą przyjeżdżać regularnie. Tak tu jest – to magia Suwalszczyzny! Zapraszamy!